Lead White – Cremnitz White (PW 1)

Beschrijving

Sinds de oudheid werd loodwit pas in de 19e eeuw als enige wit gebruikt in Europese schildersezelschilderijen. Loodwit absorbeert röntgenstralen sterk en kan dus gemakkelijk in schilderijen worden opgespoord. Het is een van de oudste kunstmatige pigmenten en de geschiedenis gaat terug tot de oude Grieken en Egyptenaren.

Het pigment maken:

Het is een bijproduct van lood en de zuiverheid van de kleur hangt af van de zuiverheid van de leiding. Zuiverende processen verhogen de kosten van het product aanzienlijk. Witte lood is altijd een van de belangrijkste pigmenten geweest in veel schildertechnieken; maar chemici zijn nog steeds onbeslist over wat onze normaal moderne loodwit is. De traditionele methode wordt “het stapelproces” genoemd. De “stapel” bestaat uit honderden of duizenden aardewerk potten met azijn en lood, ingebed in gistende bruinbast of mest. Ze zijn zo gevormd dat azijn en lood gescheiden zijn, maar het lood wordt nog steeds blootgesteld aan de dampen van de azijn, door te worden opgerold in een spiraal die op een richel in de pot staat, boven de bron van azijn in de bodem . Het wordt dan losjes bedekt met een raster van lood, dat voorkomt dat het kleurtje naar binnen valt, waardoor het koolstofdioxide gevormd door het vergisten van de kleurtint de pot binnenkomt en inwerkt op de spoelen en platen van lood met de dampen van azijn en vocht . Een dikke laag tan wordt uitgespreid op de grond: de bodem van de kuil, en de potten met lood en azijn worden opgesteld, bedekt met hun loodsroosters. Er wordt meer bruining overheen gelegd en dan meestal een losse vloer van planken, gevolgd door meer potten, meer bruining, enzovoort, totdat alle potten zijn ingegraven. Oud bruin dat gedeeltelijk is opgebruikt, blijft in bepaalde verhoudingen voldoende warmte vasthouden. De hitte, vocht, azijnzuurdamp en kooldioxide doen hun werk een maand of zo, en de stapels worden gedemonteerd. De metalen leiding op dit punt is grotendeels omgezet in een korst van witte lood op de spoelen en het rooster. Deze worden vervolgens gescheiden van het niet-omgezette metaal en gewassen vrij van zure en oplosbare zouten en gemalen voor toekomstig gebruik bij het verven.

Chemische eigenschappen:

Lood is een gif dat een ongeneeslijke vorm van loodvergiftiging opbouwt door een beetje stof van wit lood in te ademen, dag na dag, in de loop van de tijd. Zodra het in het menselijke systeem komt, blijft het daar totdat het tolerantieniveau van het lichaam is bereikt en wordt het symptomatisch. Middeleeuwse schrijvers waarschuwen voor de gevaren van apoplexie, epilepsie en verlamming, die gepaard gaan met blootstelling aan littekens. Loodwit wordt donkerder in de aanwezigheid van zwavel en mag daarom niet worden gebruikt in combinatie met cadmiumkleuren of Frans ultramarijn.

Artistieke opmerkingen:

Loodwit heeft de warmste masstone van alle blanken. Het heeft een zeer subtiele rood-gele ondertoon die bijna onmerkbaar is, tenzij je ernaar op zoek bent, of het vergelijken van wit naast elkaar met andere soorten wit. Deze ondertoon is minimaal in de beste kwaliteit van leadwhites. U zult merken dat loodwit een zwaardere consistentie heeft dan andere witten. Dit komt omdat het pigment bijzonder dicht is en zich niet leent voor een verf van zachte consistentie. Loodwit is ook de snelste droging van alle blanken vanwege de droogwerking van het loodpigment op de olie. Dit maakt loodwit met name waardevol voor schilders die een relatief snelle droogtijd nodig hebben voor onderschildering of Alla Prima-technieken.

Extra informatie